معادلات AFC تغییر نکرد/ محل عبور یا محل تاثیر؟

به رغم اظهارات تازه سران فوتبال کشور در خصوص کسب پیروزی‌هایی نسبی در جلسه روز پنج‌شنبه «AFC» در شهر دوحه قطر، به نظر می‌رسد دستاورد قابل ملاحظه‌ای در این گردهمایی نداشته‌ایم.
کمیته مسابقات نهاد حاکم بر فوتبال آسیا پیش‌تر تاکید کرده بود که به قصد رفع اختلافات ایران و عربستان باید مسابقات رو در روی آنان در لیگ قهرمانان این قاره به هفته‌های آخر مرحله گروهی موکول شود که این امر در جلسه پنج‌شنبه توسط کمیته اجرایی AFC تایید شد. اضافه بر این مجدد تصریح شد که اگر اختلافات فوق تا 25 اسفند حل نشود، پیشنهاد عربستان برای برگزاری دیدارهای رو در رو در زمین‌های بی‌طرف اجرایی خواهد شد و محل‌های برگزاری بر اساس کشورهای پیشنهادی دوطرف تعیین خواهد شد.
علیرضا اسدی دبیر فدراسیون فوتبال ایران و سایر مدیران این نهاد می‌گویند تاکید مجدد ایران بر لزوم برگزاری رقابت‌ها در خاک دوطرف و منجمله مسابقات تیم‌های ایرانی در خاک ایران نوعی پیروزی برای ما در این معادله دیپلماتیک است. ضمن گرامیداشت تلاش‌های او و یارانش باید متذکر شد که جلسه جدید تغییر چندانی در ملاحظات قبلی ایجاد نکرد و فدراسیون را برنده این ملاحظات نساخت.
بر این اساس یا وضعیت فعلی پا بر جا خواهد ماند که در آن صورت ایران از حق میزبانی مسابقات خود با عربستان که بر آن تاکید ویژه دارد، دور خواهد ماند یا مقام‌های ارشدتر (سیاسی) دو کشور تا آن زمان روابط دوسو را تلطیف خواهند کرد و اثر آن به فوتبال هم خواهد کشید و تیم‌های دوطرف را مسافر خاک طرف مقابل خواهد کرد که این نیز نه پیروزی دیپلماسی فوتبال ایران- که چندان قوی نیست- بلکه نتیجه صلاح و مصلحت‌های دولتمردان و معادلات سیاسی خواهد بود که فدراسیون نقشی در آن ندارد.
اینکه فدراسیون چه باید می‌کرد و آن را انجام نداده، از دو منظر متفاوت چیزهایی است که موافقان و مخالفان این نهاد در روزهای اخیر به کرات به آن اشاره کرده‌اند و به احترام اسدی که مردی سختکوش است و سایر سران و مدیران فدراسیون شرح مجددی را از آن در این ستون نمی‌آوریم اما سابقه فدراسیون فوتبال در اینگونه امور و در امر لابی‌ها و حرکت‌های مشترک و کسب امتیازات در خارج از گودهای میدانی و زدن بازی‌های سیاسی به حریفان طی 8 سال اخیر چندان روشن نبوده و ماجرای اخیر فقط یکی از این موارد و البته به سبب وابسته بودن به مسائل سیاسی ایران و عربستان مهم‌تر از موارد قبلی است.
میزبانی‌های از دست رفته و سپردن اکثر پست‌های حساس AFC به کشورهای فاقد پیشینه طولانی همچون قطر و بحرین و امارات و دست خالی ماندن ما در AFC (پست اخیر کفاشیان در این نهاد نیز چندان تاثیرگذار نیست) محصول ضعف فدراسیون در امور دیپلماتیک است که چون شکست‌های میدانی ما (منجمله رقابت‌های اخیر انتخابی المپیک) زیاد بوده، توجهی را برنیانگیخته و الان به این سبب عمده شده که اولا تنش در روابط ایران و عربستان در صدر اخبار قرار دارد و دوما لیگ قهرمانان فوتبال آسیا در کشور ما مورد توجه فراوانی قرار داشته است.
در هفته‌های اخیر که عربستان در یک جوسازی مغرضانه و با مطرح کردن ادعای دروغین و مسخره ناامن بودن ایران کوشید به مواضع فوتبال ایران لطمه بزند و میزبانی‌ها را از ایران بگیرد، از سوی فدراسیون فوتبال ایران قدم‌های بلند و موثری برای مقابله با این ترفند پر تزویر برداشته نشد و با اینکه شیخ سلمان رییس بحرینی‌ AFC ذاتا با فوتبال ایران مشکلی ندارد، مجبور بود رای نهاد زیر مجموعه خود را در پی رویدادهای اخیر بپذیرد. سیاستی که در هفته‌های اخیر از جانب ما برای مجاب کردن AFC باید اتخاذ می‌شد، تدوین و اجرا نشد و تدبیر تازه شکایت به فیفا نیز به سبب اعتماد این نهاد به زیرمجموعه‌های خود و کنفدراسیون‌های قاره‌ای شاید موثر واقع نشود.
هر چند کسی منکر تلاش‌ها و اقدامات فدراسیون در این زمینه نیست اما نتیجه جلسه پریروز نشانه روشن دیگری در این خصوص بود که کار مهم و موثری صورت نداده‌ایم و در این حرکت دیپلماتیک برنده نخواهیم بود.
مگر اینکه دولت در سطوح بالاتر مشکلاتی را رفع کند که فوتبال نیز از تبعات آن تاثیر پذیرفته و این بدان معنا است که فیلتری به نام فدراسیون فوتبال در معادلات بین‌المللی یا اصلا وجود خارجی ندارد یا در نگاه خوشبینانه وجود دارد اما چیزی را تغییر نمی‌دهد و بیشتر یک محل عبور است تا محل تاثیر!

مطالب مرتبط

- - , .