معتادان فردای شهرمن

باشگاه نفت در تهرانسر است.

بچه های تهرانسر هر وقت که می خواستند خیال پردازی کنند ، خودشان را در وسط آن ورزشگاه می دیدند که دارند تمرین می کنند وبعد از تمرین سوار ماشین شیک خود می شوند.

یک زمان بچه های اکباتان هم وقتی بازیکنان پاس را می دیدند، از خداداد عزیزی تا نکونام را همین حس را داشتند ، بچه های پایین شهر یک دوره آن ورزشگاه کناری میدان راه آهن را راهی برای رهایی از همه تهدید ها می دانستند وقبل تر ها و نه خیلی قبل تر ها بانک ملی...هیچ کس نمی داند مردم تهران چه گناهی مرتکب شده اند که باید تاوان همه کم کاری ها در باقی شهر ها را بدهند وفرصت های آن ها بین دیگران تقسیم می شود و ما هیچ گاه نخواهیم دانست چطور لندن ، پاریس ، مادرید و ...برای تیم های متفاوت و متعدد جا دارند و تهران تیم های خود را به آسانی از دست می دهند و ما هیچ گاه نخواهیم دانست که آقای دنیا مالی نماینده شهر تهران است در شورای شهر یا مدیری برای انتقال تیمی از این شهر به انزلی و ما هیچ گاه نخواهیم دانست که مدیران ما چرا هیچ گاه نخواهند دانست که سرمایه گذاری در فوتبال ، آن هم در جامعه ای که فوتبال مجبور است بار خیلی از سرگرم شدن ها، تفریح ها و...بردوش بکشد، جامعه ای سالم است و ما هیچ گاه نخواهیم دانست که مدیران وقتی فوتبال را از جامعه می گیرند به جای آن چه چیزی تحویل جامعه می دهند و ما اما خوب می دانیم ، هر تیمی که از تهران برود، شانس اعتیاد در میان جوانان که رویاهایشان محدود تر می شود؛ بالا می روید ،پس شما هم مسئولید ، آقای مسئول....

*افشین خماند