خاکپور: قرارداد من با فدراسیون مانند دوران برده داری بود

سرمربی پیشین تیم فوتبال امید گفت:پشیمان نیستم سرمربی تیم امید شدم چون تاثیر لازم را روی بچه هایی که با آنها کار می کردم گذاشتم.

به گزارش کاپ، محمد خاکپور در گفت و گو با رادیو ایران اظهار داشت: سال نو را تبریک می گویم. من از محله نازی آباد که یکی از جنوبی ترین محلات تهران است به فوتبال معرفی شدم که یکی از افتخارات من بود. اعتقادم این است تازمانی که فراموش نکردم ریشه من از کجا بوده می توانم به موفقیت ادامه دهم. از آن خطه ورزشکاران، تجار و سیاستمداران زیادی به کشور معرفی شدند.

وی درباره دوران گذشته اش و اینکه چطور پسری بوده گفت: کودکی و نوجوانی را باید از مادرم بپرسید. خدا رحمت کند پدربزرگم را که اسم مرا شلوغ کن گذاشته بود. به مرور زمان آرام شدم.

بازیکن اسبق تیم ملی درباره پست بازی اش در زمین بیان داشت: من در خط هافبک بازی می کردم. هافبک وسط بودم. شروع فوتبال من در کلوپی به نام کلوپ شریعتی بود. مدرسه ای بود که آنجا درس می خواندم یک کلوپ ورزشی داشت که مربی من آقای محمود ساطری بود. از آنجا شروع کردم و به نوجوانان تیم راه آهن رفتم و در خط هافبک بازی کردم. در جوانی به تیم شاهین پیوستم و آنجا نصرالله عبداللهی تشخیص داد که من می توانم در دفاع بهتر کار کنم. به همین خاطر در خط دفاع بازی کردم.

خاکپور در این باره که آیا از ابتدا طرفدار پرسپولیس بوده است گفت: از ابتدا زیاد طرفدار تیم خاصی نبودم. من نفس فوتبال را دوست داشتم. بیشتر زمانم را برای تمرین و بازی کردن می گذاشتم. از ابتدا خیلی زیاد به فوتبال برزیل علاقه داشتم. 

وی در ارتباط با الگوی ورزشی اش گفت: الگوی من یک آلمانی بود. شوستر را خیلی دوست داشتم. شخصیت و محکم بودنش را خیلی دوست داشتم. سابقه فوتبالی من نشان می دهد که من خشن نبودم. اما ظاهرا محکم بازی می کردم. 

پیشکسوت فوتبال در این باره که آیا در فوتبال به همه چیز رسیده است توضیح داد: من در دوران فوتبالم به همه چیز رسیدم. هرچه در زندگی ام دارم از این ورزش است. بحثم مسائل مالی نیست. من این را کلی می گویم. در بحث مالی نه. آنچنان که باید و شاید من هرگز از فوتبال به پول زیادی نرسیدم.

خاکپور  ادامه داد: من حدود 12 سال در آمریکا مربیگری کردم. بعد از پایان بازی در فوتبال آنجا باشگاه خودم را تاسیس کردم که ابتدا آکادمی بود و با دو شاگرد شروع کردم اما به مرور به 180 شاگرد افزایش پیدا کرد تا آکادمی ام ظرف 8 سال به باشگاهی تبدیل شد که 15 تیم داشت. سپس مایلی کهن از من دعوت کرد برای کمک به او در فولاد به ایران بیایم اما خانواده ام هنوز در آمریکا بودند. بعد از استعفای مایلی کهن به آمریکا برگشتم. تا سال 2008 به خاطر مسائل خانوادگی به خاطر سن و سال پدر و مادرم از آمریکا به ایران برگشتم. خانواده ام را هم به ایران آوردم. فرزندانم هم خانواده ام را ندیده بودند. ضمن اینکه دوست داشتم هر دو فرزندم هم به ایران بیایند و فامیل را از نزدیک ببینند.

این مربی فوتبالی درباره اینکه چرا با استیل آذین همکاری کرد توضیح داد: در مقطعی علی پروین از من خواست که با استیل آذین کار کنم. دوست نداشتم این کار را کنم ولی با رودربایستی آن را پذیرفتم. وقتی دیدم پروین در کارم دخالت می کند و می خواست که در مسائل فنی مستقیم دخالت کند من همان روز که این موضوع را متوجه شدم استعفا کردم.

وی در ارتباط با اینکه چطور سرمربیگری تیم امید را پذیرفت گفت: آقای کاشانی از دوستان قدیمی من بودند. ایشان از من خواستند که به تیم امید کمک کنم. بنا به مشغله کاری و زندگی که داشتم می خواستم این اتفاق نیفتد. ایشان اصرار داشتند که من به تیم کمک کنم. برای اینکه من زمان زیادی برای این کار نگذارم مدیریت فنی را قبول کردم. بعد هم نتوانستیم که آقای کرانچار را بیاوریم که داستان را همه می دانند و دلایلی که نشد ایشان به تیم ما کمک کنند. در آن مقطع زمان کافی برای پیدا کردن شخص دیگری نبود. کسی هم در آن مقطع کار را قبول نمی کرد. اگر مربی خارجی خوب هم بیاورند تا با تیم آشنا شود زمان لازم بود. این بود که پست را قبول کردم.

خاکپور در این باره که آیا از پذیرش این سمت پشیمان است یا نه گفت: پشیمان نیستم چون تاثیر لازم را روی بچه هایی که با آنها کار می کردم گذاشتم. ما فوتبال را فقط با نتیجه اش می بینیم. ما نمی توانیم با 55 روز کار کردن بخواهیم فوتبال ما تغییر اساسی در آن ایجاد شود بشود فوتبال آلمان یا ژاپن. اگر ژاپن به اینجا رسیده به خاطر این است که 15 سال است که دارد کار می کند و ثبات دارد. تا حدی می توانم بگویم از روزی که من کار را با تیم شروع کردم از آذر 93 تا پایان بازی که با ژاپن داشتیم 93 روز منقطع کار کردیم. ولی در این 93 روز دو تاثیر در تیم گذاشتم. یکی تاثیر رفتاری بود که بچه ها با تیمی که قبلا بودند از لحاظ شخصیتی و رفتاری متفاوت شده بودند. این را می شد در رفتار و عملکردشان دید. دوم از لحاظ شیوه بازی بود. این تیم با یکسری بازیکنانی بهتر از این جوان ها که آن موقع خیلی مطرح بودند و الان هم در لیگ بازی می کنند مثل پورعلی گنجی و مسلمان و... نتایج خیلی ضعیفی گرفته بود. از نظر شخصیت تیمی هم آن شخصیتی که در خور تیم ملی یک کشور باشند را به وجود نیاورده بودند. ولی در تورنمنتی که در قطر داشتیم به وضوح می توان دید که رفتار بچه ها، نوع بازی کردن شان و عملکردشان یک احترام خاص برای همه ایجاد کرده بود.

خاکپور در این باره که آیا از کفاشیان دلخور است گفت: به عنوان شخص حقیقی از او دلخور نیستم. همه ما وقتی پستی داریم یک وجهه حقوقی داریم و یک وجهه حقیقی. وجهه حقیقی شان مهربان و خوش قلب است. یک وجهه حقوقی به عنوان رئیس فدراسیون فوتبال دارد. در این جنبه من فکر می کنم که یکسری اصول حرفه ای را رعایت نمی کند. به هرجهت یک نفر به عنوان مدیر مجموعه باید بتواند زیرمجموعه خود را به خوبی کنترل کند. تبعیض بین افراد زیرمجموعه اش قائل نشود. البته بعدا سوءتفاهم رفع شد. جا دارد از آقای کاشانی تشکر کنم. نهایت تلاش را کردند. بهترین ها را فراهم کردند. در آن مقطع که استعفا دادم در فرودگاه ایشان اطلاع نداشتند و به نوعی شوکه شدند. بعد که با هم صحبت کردیم سوءتفاهم حل شد.

خاکپور در ارتباط با اینکه آیا واقعا طبق اعلام وزارت ورزش 5 میلیارد برای تیم امید هزینه شده است یا نه گفت: اولا که بحث هزینه ها کاملا به مدیریت تیم مربوط می شود. امیدوارم که وقتی به آقای کاشانی داده شود با اسناد و مدارک همه را توضیح دهد. این پنج و نیم میلیارد که حرفش را می زنند یک و نیم میلیارد به مربیان قبلی که با تیم کار می کردند مثل آقای وینگادا مربوط می شود. بخش اعظم آن مربوط می شد به برگزاری مسابقات مرحله اول در تهران، اجاره دستگردی، اجاره آزادی، اقامت سه تیمی که در کشور بودند. حتی نگه داشتن تیم افغانستان به صورت اضافه که 15 روزه بود. 

وی درباره خصوصیت های اخلاقی اش گفت: یکی از خصوصیاتی که دارم این است که فکر نمی کنم کسی دیده باشد هیجان زده نمی شوم. یکی ازبهترین و خاطره انگیزترین بازی ایران و استرالیا بود. بعد از 20 سال تیم رفت جام جهانی. من در گوشه ای ایستادم. شاید اینها خصیصه خوبی نباشد که هیجان ها را بروز ندهم. همسرم همیشه گله مند است که خیلی کم حرف میزنم.

خاکپور درارتباط با خانواده اش گفت: من سال 1998 دقیقا بعد از بازی های جام جهانی به آمریکا رفتم. آنجا برای تیم نیویورک بازی کردم. پسرم به دنیا آمد و تصمیم گرفتیم که در آنجا بمانیم. سال 76 در ایران با همسرم ازدواج کردیم. سال 2004 پسر دومم به دنیا آمد. هنوز هم خانواده ام در آمریکا زندگی می کنند. در مقطعی که گفتم سال 2008 بچه ها را آوردم که با فرهنگ و خانواده ام آشنا شوند. الان هم برگشتند و آنجا زندگی می کنند. پسر بزرگم به دلیل سیستم آموزشی که در آمریکا است تقریبا تمام ورزش ها مثل کشتی، فوتبال آمریکایی و... بازی می کند. پسر کوچکترم بیشتر به فوتبال علاقه دارد. الان هم مشغول تحصیل است. من هم خودم چون مشغول کار تجارت هستم اینجا سکونت دارم هر از گاهی به آنها سر می زنم. من خیلی وابسته به خانواده هستم خیلی سخت است ولی جاهایی زندگی آدم را مجبور می کند برای اینکه به اهدافی برسد سختی هایی را تحمل کند.ما آمریکا هم که بودیم از ابتدا سعی کردیم سنت های ایرانی را حفظ کنیم. هفت سین می گذاشتیم. سعی می کردیم بچه ها فارسی را یاد بگیرند. اما در چند سالی که به ایران آمدند همه را یاد گرفتند. 

سرمربی مستعفی تیم امید در ارتباط با بحث قراردادش با فدراسیون فوتبال گفت: در بحث فدراسیون هیچ وقت با فدراسیون فوتبال بحث مالی نداشتم ولی قراردادی که به من داده شد مفادش شان یک ایرانی را زیر سوال می برد. متاسفانه این قرارداد را به صورت فرمت برای تمام تیم های نوجوانان و امید و نونهالان داده اند. این فرمت درست نیست. ولی فکر می کنم این برده داری است. دلیل امضا نکردنم فقط همین بود. هیچ ربطی به مسائل مالی نداشت. مبلغی که فدراسیون برای این کار در نظر گرفته بود اصلا مبلغی نبود که بخواهیم درباره اش حرف بزنیم.

خاکپور در پایان تأکید کرد: امیدوارم که سال اقتصادی خوبی برای همه باشد. چون می بینم که مردم در فشار و تنگناهای اقتصادی هستند. انشاالله دولت بتواند تمهیداتی بیندیشد که مردم در رفاه باشند. آرزوی سلامتی برای همه دارم.