اولیایی:اسلامیان می تواندمثل صفایی باشد/منصوریان گریست

مدیرعامل اسبق باشگاه استقلال گفت: کسانی که مسوول ایجاد امنیت هستند حق ندارند پول امنیت کشور را خرج فوتبال بکنند.

به گزارش کاپ،کاظم اولیایی سال ها سابقه مدیریت را در فوتبال ایران دارد و در تیم های مختلفی چون استقلال، پاس همدان و ... مدیریت کرده است. به همین بهانه با او هم کلام شدیم تا نظرات وی را در گفت وگو با کاپ، درباره کاندیداهای ریاست فدراسیون فوتبال، مشکلات باشگاه های کشور در لیگ برتر و همچنین انتقال تیم های تهرانی به شهرستان ها را جویا شویم. 

* 7 نفر کاندیدای ریاست فدراسیون فوتبال شدند. با توجه به شناختی که نسبت به  این افراد دارید، به نظر شما کدام گزینه و کدام خصوصیات می تواند به فوتبال ایران کمک کند؟

به نظر من همواره دو مساله اهمیت فراوانی دارد که آن دو نیز در انتخابات کنونی نقص محسوب می شود. با توجه به اینکه شیوه های مرسوم در کشور ما فردمحور هستند به همین خاطر در همه سازمان ها این توقع وجود دارد که افراد مدیریت کنند. با این حال خاصیت فوتبال مبتنی بر کار جمعی و تیمی است. به همین خاطر باید یک تیم هماهنگ شود و به یک تیم رای داده شود. مساله دیگر بحث برنامه ریزی است. قبل از هرچیز کسی که کاندیدا می شود باید برنامه دقیقی ارایه کرده باشد. غیر از شخصی که قبلا خریدار باشگاه پرسپولیس بود و شناختی از وی ندارم سایر نفرات از دوستان من هستند و من از همه آنها خواستم که برنامه هایشان را به من ارایه کنند. ما باید حامی برنامه ها و تیم های مدیریتی باشیم، نه اشخاص.

* نقاط ضعف و قوت فدراسیون کفاشیان را در چه چیزی دیدید؟

شخصی مثل علی کفاشیان فوتبالی نبود اما کمتر شخصی ورزشی تر از وی پیدا می شود. او قبلا رییس فدراسیون دو و میدانی بود و سال ها مدیری ورزشی. خودش هم گفت که در یکی، دو سال ابتدایی مشکلات زیاد بود اما به مرور از مشکلات کاسته شد. به عقیده من تا آخرین روزهای ریاست وی، نقطه قوت فدراسیون شخصیت کفاشیان بود و نقطه ضعف فدراسیون، بعضی از اعضای تیمش بودند. به همین خاطر انتقادی که می توان به وی وارد کرد کنار گذاشتن بعضی از اعضای تیم مدیریتی اش بود. با توجه به آنچه که در اسناسنامه سال 90 آمده است دبیر فدراسیون را رییس انتخاب می کند همچنین نواب رییس به پیشنهاد رییس فدراسیون و رای مجمع انتخاب می شوند و آنها باید با رییس هماهنگ باشند اما در انتخابات جدید هم این مشکلات حل نشده است. 

* سال گذشته کفاشیان تغییرات زیادی در فدراسیون خود ایجاد  کرد و حالا پس از یک سال خودش هم از ریاست کنار می کشد. ارزیابی شما از این تحولات چیست؟

همه می دانیم که تغییرات سال گذشته به خواست کفاشیان نبود و این امر برای هماهنگی با وزارت ورزش صورت گرفت که این را می توان یکی از نقاط ضعف فدراسیون کفاشیان دانست. البته پس از گذشت یک سال مشخص شد که هارمونی مورد نظر ایجاد نشده است. در هرحال دخالت سازمان های دولتی در فدراسیون اجتناب ناپذیر است ولی در عین حال، رییس باید نفراتی را انتخاب کند که خودش هم بعدا پاسخگوی انتخاب های خودش باشد. در حقیقت کفاشیان برای ایجاد هماهنگی این کار را انجام داد اما در عمل هم شلاق را خورد و هم پیاز را. 

* در سال های اخیر مدیران مختلفی در فدراسیون حضور داشتند. بعضی مثل کفاشیان رفتار مسالمت آمیز نشان دادند و برخی چون محمد دادگان با سازمان تربیت بدنی درگیری های شدیدی داشتند. کدام شیوه اثرات مثبت بیشتری دارد؟

ما به عناصر سیاسی توانمندی نیاز داریم که با دولت نیز هماهنگ باشند. مثل محسن صفایی فراهانی که رابطه حسنه ای با دولت  داشت. صفایی برای اولین بار قانون کپی رایت را در مجلس تصویب  کرد که البته شورای نگهبان جلویش را گرفت. او از توان سیاسی خود به خوبی استفاده  کرد و من فکر می کنم این شیوه ای است که مدل کوچکترش را می توان در وجود کاندیدایی چون اسلامیان دید. به عقیده من کسی که می خواهد رییس فدراسیون شود باید به فکر رابطه حسنه با دولت باشد و یا از افرادی چون هاشمی طبا و غفوری فرد استفاده کند، یا اینکه عنصری چون کفاشیان باشد که ذاتا تعامل دارد. 

* با این شرایط مدیریتی چون دادگان در حال حاضر جواب نمی دهد؟

دادگان سابقه ورزشی پررنگی داشت. اما زمانی موفق به ورود در فدراسیون شد که صفایی فراهانی او را به عنوان نایب رییس منصوب کرد. واقعیت این است که ما یک ساختار دولت زده داریم و همه چیزمان دولتی است. برای مثال اقتصادمان دولت زده است. فوتبال هم باید درآمد خود را از بنگاه های اقتصادی و صنعتی به دست آورد که این نیازمند تعامل با دولت است. یادمان هست که در بین روسای تربیت بدنی طی این سال ها نفراتی چون علی آبادی، سعیدلو، عباسی و گودرزی آمدند که هیچکدام دل خوشی از کفاشیان نداشتند اما تعامل وی سبب می شد که آنها با وی کنار بیایند البته اساسنامه فیفا از فدراسیون و رییس آن دفاع می کرد اما کفاشیان هم در مواردی قوانین را زیر پا گذاشت تا به تعامل برسد. از جمله در کنار گذاشتن نفراتی چون شجاعی و روکار آوردن دبیر و نایب رییسی که پیشنهاد وزارتخانه بود. 

* در روزهای اخیر محمد مایلی کهن در چندین مصاحبه تاکیدداشته که فدراسیون دادگان سیاسی ترین فدراسیون چند دهه اخیر بوده است. حضور سیاسی ها در یک فدراسیون بیشتر جنبه مثبت دارد یا منفی؟

در کشورهای جهان سوم امنیت حرف اول را می زند حتی در معقوله هایی ضعیف تر از فوتبال. چگونه می شود که فوتبال به عنوان پدیده ای که می تواند میلیون ها را تهییج کند، عاری از سیاست باشد. برقراری امنیت در هر حالتی در جهان سوم سیاسی است و به همین خاطر نحوه اداره فوتبال نیز سیاسی می شود. باید ارزیابی اجتماعی از موقعیت ها داشته باشیم و به همین خاطر عناصر سیاسی باید از قدرت سیاسی خود به نفع فوتبال استفاده کند نه اینکه همچون اتفاقات چند ماه پیش در ارتباط با فساد در فوتبال، از فوتبال برای مقاصد سیاسی و جمع کردن رای استفاده کنند. 

* صحبت از دوران ریاست دادگان شد. یک بار درگیری لفظی بسیار شدیدی در دفتر فدراسیون بین دادگان و شما به وجود آمد. ماجرا چه بود؟

ما همیشه دنبال منافع باشگاه بودیم. دادگان هم به دنبال منافع فدراسیون بود. نظر من این بوده است که حیات فدراسیون به باشگاه ها بستگی دارد. وقتی فدراسیون خودش آکادمی داشته باشد و اردوهای طولانی مدت برای بازیکنان تیم های مختلف تدارک ببیند، فدراسیون عملا به یک باشگاه تبدیل می شود. در کجای دنیا فدراسیون تبدبل به یک ستاد می شود؟ به دادگان  گفتم شما باشگاه را به رسمیت بشناس اگر باشگاه را تقویت کردی، این تقویت سبب قدرت گرفتن فدراسیون می شود. بحث ما این بود که شما کار خودت را بکن و ما هم کار خودمان را می کنیم. همین الان هم می بینیم که یکی از مشکلات بزرگ فوتبال ما این است که درآمدها پس از کسب هزینه مطرح می شود. در حالی که این مساله باعث می شود تا فدراسیون ها هر هزینه ای را به دلخواه به فوتبال تحمیل کند و این امر روی باشگاه ها فشار می آورد. 

* در سالی که گذشت، باشگاه نفت تهران روزهای سختی را سپری کرد. چند سال پیش در مصاحبه ای گفته بودید که از انتقال تیم های تهرانی به شهرستان ها حمایت می کنید. هنوز هم سر حرف تان هستید و فکر می کنید باشگاه نفت در صورت رفتن به یک شهرستان، شرایط بهتری پیدا می کند؟

من هنوز هم از این طرز تفکر دفاع می کنم. زمانی که بحث انتقال پاس از تهران به همدان پیش آمد سردار احمدی مقدم فرمانده سابق نیروهای انتظامی اعلام کرد که نیروی انتظامی نباید تیم داری کند. به همین خاطر باید از بین دو راه، یکی انتخاب می شد. یا اینکه پاس مثل پلی اکریل اصفهان یک شبه منحل می شد یا اینکه مرگ این تیم یکی، دو سال به تعویق می افتاد که من این راه را انتخاب کردم. البته دوستان مثل فردوسی پور صحبت های زیادی کردند در حالی که آنها هم باید توجه کنند که تیم های نظامی نباید هزینه فوتبال حرفه ای بدهند. دوستان معتقد بودند که صحبت هایشان در 90، سبب شدند که نفت تهران به شهرستان منتقل نشود. پس چرا حال و روز نفت الان اینگونه است؟ چون وزارت نفت باید هزینه این تیم را بدهد. ما بحث مان این بود که قدرت فوتبال در استان ها تقسیم شود و به همان نسبت سرانه کمک دولت بین استان ها پخش شود. الان ببینید یک شرکتی به نام ایران ناسیونال سابق یا ایران خودرو ماشین های باکیفیت پایین تولید می کند و در همان حال با همین درآمدها تیم فوتبال و والیبال به مسابقات می فرستد. این گونه حرکات، حرکات ناکارشناسانه است و ما داریم خودمان را بازی می دهیم. 

* پس با این  حساب همچنان معتقدید که انتقال تیم هایی چون پاس، صبا و ... به سود فوتبال بوده است؟

همانطور که گفتم استاندار وقت با احمدی مقدم مشورت کرد و موضوع مشورت آنها انحلال یا انتقال پاس بود. در همدان اگر بدسلیقه ها اجازه می دادند که به روال درست از امکانات پاس بهره برداری شود، قطعا این تیم روزگار بهتری پیدا می کرد. به نظر من در این شرایط احمدی مقدم شجاعت کرد که این بحث را مطرح کرد که نیروی انتظامی هزینه ای بابت تیم داری نخواهد داد. حالا تیم پاس انتقال پیدا کرد، پس بقیه تیم های این باشگاه چه شد؟ ضمن اینکه مجمع پاس اکنون یک NGO و سازمان مردم نهاد است. همین الان اگر کسی می تواند اداره کند بسم الله. همچنین کسانی که مسوول ایجاد امنیت هستند حق ندارند پول امنیت کشور را خرج فوتبال بکنند. من از بعضی نهادها تعجب می کنم که در سیستم نظامی هستند و بودجه دولت، ستاد کل و مجلس را صرف تیم فوتبال خود در لیگ برتر می کنند مثل تراکتورسازی.

* و سوال آخر ، اتفاقات رخ داده در باشگاه نفت را چگونه ارزیابی می کنید؟

وقتی قرار باشد یک وزارت، پول یک باشگاه را بدهد نتیجه همین خواهد شد و کار به جایی می رسد که اینگونه آبروریزی می شود تا جایی که عده ای جوان به خودشان اجازه می دهند که در برابر مدیرعامل باشگاه بایستند. همان شبی که منصوریان آن صحبت ها را کرد به او زنگ زدم و گفتم باید از تو گلایه کنم. چرا این صحبت ها را کردی؟ منصوریان در پاسخ من به گریه افتاد و گفت که با این کارها فوتبال را از درون تهی کرده اند و انگیزه عده ای جوان را از بین برده اند.