وقتی پشیمانی سودی ندارد

آنهایی که فکر می‌کردند نزدیک شدنشان به امیر قلعه‌نویی کمک می‌کند تا شرایطی بهتر از قبل پیدا کنند و حالا به این نتیجه رسیدند که اشتباه فکر می‌کردند.

آخرین عضو این گروه جواد زرینچه است. مردی که در معادلات سرمربیگری استقلال در دهه هفتاد از خودش بازی خورد و قافیه را به امیر قلعه‌نویی باخت تا نزدیک به یک دهه از استقلال دور بماند.
مصاحبه دیروز او در مورد اعترافش به اینکه اگر می‌توانست به عقب برگردد با امیر قلعه‌نویی کار نمی‌کرد، حرفی است که آدم‌های زیادی بر زبان آورده‌اند حالا چه در محافل خصوصی و چه در محافل عمومی.
آدم‌هایی که فکر می‌کردند امیر قلعه‌نویی عامل افزوده‌ای است که شرایط کاری آنها را تغییر می‌دهد و بعد خیلی دیرتر فهمیدند که چه اشتباهی کرده‌اند. آدم‌هایی مثل صمد مرفاوی... مثل مجید صالح... مثل علی فتح‌ا... زاده و کاظم اولیایی. بازیکن‌ها که بی شمارند و با در نظر گرفتن اینکه امیر قلعه‌نویی در این دوران آخرش در استقلال، بیش از 50 بازیکن را به استقلال آورد یا از استقلال کنار گذاشت، قطعا تعدادشان بیشتر و بیشتر هم شده. تنها مهرداد اولادی نیست که راه به راه تاکید می‌کند آمدنش به استقلال- بخوانید اعتمادش به امیر قلعه‌نویی – کار غلطی بوده و کاش این حرکت را انجام نمی‌داد. اگر کمی در اینترنت بگردید از این دست مصاحبه‌ها زیاد پیدا می‌کنید. یادمان نرود یکی از همین‌ها سیدمهدی رحمتی بود که کارش با امیر قلعه‌نویی تنها به بزن بزن نکشید.
***
نه اینکه امیر قلعه‌نویی را اینجا مقصر بدانیم که اتفاقا این آدم اصولی برای خودش دارد که به غیر از دایره بسته‌ای از اطرافیان امتحان پس داده، به تازه واردها راه نمی‌دهد. همین رفتار را به نوعی دیگر کارلوس کی‌روش هم در اردوهای تیم ملی مقابل تازه‌واردها از خود به نمایش می‌گذارد که بزرگترین نمونه‌اش همان وقتی بود که مجید صالح را در اردو پی نخود سیاه فرستاد تا ببیند او چقدر در مقابلش کوتاه می‌آید و منیتش را تا چه اندازه می‌شکند.
حالا جواد زرینچه سکوتش را شکسته و از امیر قلعه‌نویی حرف زده و از اینکه کارکردنش با او اشتباه بوده.
شاید این حرکت اشتباه بود اما اشتباه اصلی را جواد زرینچه 15 سال قبل انجام داد وقتی در آن روزهای پر آشوب بعد از ناصر حجازی، پیشنهاد علی فتح‌ا... زاده برای رفتن به آلمان و گذراندن کلاس‌های مربیگری را نپذیرفت و در نتیجه خودش را از دایره مربیان جایگزین کنار کشید. او که قرار بود در همان مقطع و بعد از گذران کلاس‌ها جایگزین امیر قلعه‌نویی شود، لجبازی کرد و در تهران ماند تا 15 سال بعد به اصرار خودش دستیار امیر شود تا از انزوا بیرون بیاید. آدم‌ها را تصمیماتشان می‌سازد و متاسفانه این تصمیمات اشتباهاتی می‌سازند که بعد از یک دهه هم رهایمان نمی‌کند.
درست مثل جواد زرینچه که شاید بهتر باشد ماشین زمان را یک دهه بیشتر به عقب بازگرداند و پیشنهاد کلاس مربیگری آلمان را جدی‌تر از قبل بررسی کند. شاید اینطوری کارنامه مربیگری‌اش پربارتر از چیزی می‌شد که حالا وجود دارد.

*هومن جعفری

- - , .